Openingstoernooi van Ebi-Sports

Team Dun Hong 2Men neme een druilerige dag, dit mengen we met een beetje “vroeg op”, vervolgens doen we hier een snufje judoka’s van Dun Hong bij, aangevuld met een flinke dosis supporters en als men dit een beetje door elkaar husselt……………….dan krijg je een perfecte dag om eens deel te nemen aan een toernooi.

 

Zondagochtend 6 september 2015 was zo’n dag en het 9e openingstoernooi van Ebi-Sports was zo’n toernooi.
Maar dit toernooi is niet zomaar een toernooi, het is een toernooi met een gehele eigen opzet.
Als eerste was het een teamtoernooi.
Ten tweede traden de judoka’s niet aan in een clubteam, maar alle aanwezige judoka’s werden door elkaar gehusseld en hieruit werd ter plekke teams geformeerd.
Ten slotte werden alle judoka’s niet ingedeeld op gewicht of op leeftijd, maar werden ingedeeld op lengte.

team overleg

Was je toevallig de grootste van je team, dan kon het zomaar gebeuren dat jouw tegenstander ook wel eens een stukje groter en / of zwaarder kon zijn (en zo gebeurde het dan ook dat zowel Tim als Nick 2 partijen mochten judoën tegen een iets wat grotere tegenstander, maar dit mocht de pret niet drukken).

Door middel van een “loting” werden er 10 teams bepaald en deze teams kwamen allemaal onder de vlag van een bepaald land uit.

Voor dit toernooi had Dun Hong 10 toppers afgevaardigd en deze werden als volgt ingedeeld:

Sven Dalmeijer werd ingedeeld bij team Brazilië, Tim de Boer bij team Italië, Jamie Pitstra bij team Canada, Sterre Dalmeijer en Milan Bruul bij team Griekenland en Jayde Smit, Nafissa Shaibou, Raphael Visser, Irene van Drimmelen en Nick Bruin kwamen uit voor team Amerika.

De teams Argentinië, Cuba, Japan, Duitsland en Nederland waren Dun Hong-loos.

Nou zeg ik altijd over mezelf dat ik altijd alles beter weet, maar wat judo betreft ben ik natuurlijk een leek (dat geeft helemaal niks, ik heb een heleboel andere kwaliteiten), dus ik zal u tijdens dit verslag niet al te veel lastig vallen met allerlei judo termen…… sterker nog, ik zou het niet eens kunnen.

Wat ik wel duidelijk kon zien, was dat alle judoka’s van Dun Hong behoorlijk goed mee konden komen en dit resulteerde in een flink aantal goede partijen van onze toppers.

Sven en Nick wisten de nodige partijen te winnen en Irene wist gewoon alles te winnen, Raphael wist er een aantal te winnen, Tim liet ook de nodige winstpunten noteren, Jamie liet ook zien aardig te kunnen judoën, Sterre vond het ook wel prettig om een aantal tegenstanders te verslaan, Nafissa wist met haar kenmerkende krachtige judo ook een aantal partijen te winnen, Jayde liet duidelijk zien dat broer en zus niet de enige “Smitjes” zijn die een partij kunnen winnen en ook Milan liet zich van zijn beste kant zien.

Kortom: alle Dun Hong judoka’s gingen met de nodige winstpartijen naar huis en dat is natuurlijk een groot compliment waard.
Maar uiteindelijk was dit toernooi een teamtoernooi en dus ging het er om hoe je het uiteindelijk als team hebt gedaan.

Plek 5 t/m 10 ging in willekeurige volgorde naar: Canada, Amerika, Brazilië, Cuba, Duitsland en Nederland.
Plekje nummertje 4 was voor Griekenland en dit betekende een mooie medaille voor Sterre en Milan.
Plekje nummertje 3 was voor het Dun Hong-loze Japan.
Ook bij de nummer 2 Argentinië waren geen Dun Hong judoka’s aanwezig.
En uiteindelijk was het team Italië – het team van Tim- dat alle rondes wisten te winnen en dus mochten zij allemaal een mooie beker op komen halen.

Om een kort verhaal kort te houden:
Alle judoka’s van Dun Hong hebben het super goed gedaan.

team Dun Hong 1

 

 

Tenslotte werd er -onder luid gejuich van de massaal mee gekomen supporters- het toernooi afgesloten en we mogen toch wel zeggen dat het een zeer leuk toernooi was met een gezellige sfeer erbij.

Ronald de Boer

Dit bericht is geplaatst in Judo, Nieuws, Teams met de tags , . Bookmark de permalink.